Kaplica Budzieszyńska

Miejscowa tradycja wiąże początki kultu Matki Boskiej z Budzieszyna z XII-wieczną legendą-historią cudownego obudzenia żołnierzy polskich przez nadzwyczajny blask bijący od wizerunku Madonny z Dzieciątkiem, dzięki któremu polski obóz został uratowany przed podstępnym napadem Jadźwingów. Stąd taż wywodzi swoją etymologię nazwa miejscowości Budzieszyn, która nosiła pierwotnie nazwę „Zbuszisyn” (zbudzić synów), a następnie „Budzisin” I obecnie Budzieszyn.

Tablica historyczna

W miasteczku Mokobodach wybudowano kościół i erygowano parafię w 1513 roku, połączenia parafii budzieszyńskiej i mokobodzkiej dokonano dopiero w 1646 roku.W pobliżu kościoła budzieszyńskiego znajduje się źródełko, którego woda leczyła w przeszłości jak i dziś różne choroby i słabości ludzkie a zwłaszcza oczy. Informacje o takich faktach podają XVI wieczne protokóły wizytacyjne biskupów, m.in. bpa Stafana Rupniewskiego, Franciszka Kobielskiego, Pawła Dąbkowskiego, dziekana węgrowskiego oraz potwierdzają liczne wota pozostawione jako forma podzięki za uzyskane uzdrowienia i wysłuchane prośby. Wyrazem rosnącego kultu obrazu było ozdobienie go w 1737 roku sukienką haftowaną a następnie w roku 1787 sukienką srebrną wykonaną z przetopionych wotów zgromadzonych wokół obrazu.

Obraz Matki Bożej Budzieszyńskiej

Kult Matki Bożej Budzieszyńskiej nasilił się bardzo w czasie rozbiorów Polski a zwłaszcza w okresie powstania listopadowego i styczniowego. Rząd carski w tym czasie wprowadził szeroko zakrojone represje, które nie ominęły kościoła budzieszyńskiego. Został on zamknięty a następnie rozebrany po przeniesieniu obrazu Matki Bożej Budzieszyńskiej do kościoła w Mokobodach. Data ta jest pewnym przełomem w historii kultu Matki Boskiej Budzieszyńskiej. Nowe miejsce, nowy kościół stał się dla zniewolonej wówczas Polski wielkim symbolem narodowym. Kościół, w którym się obraz znalazł, był świątynią wyjątkową gdyż upamiętniającą wielki sukces reformatorskich poczynań Sejmu Wielkiego – Konstytucję 3 Maja, dla uwiecznienia, której zamierzano wybudować pomnik – „Świątynię Sławy Narodowej”.

W 1874 roku Naczelnik Powiatu Siedleckiego Kaliński, prawosławny Rosjanin doznał uzdrowienia oczu przemywając wodą ze źródełka i w podzięce wystarał się o zezwolenie na zbudowanie kaplicy, którą wzniósł Jan Popowski, mieszczanin mokobodzki, umieszczając w ołtarzu kopię obrazu Matki Boskiej będącego na stałe w kościele w Mokobodach.

Po kasacie zakonów w 1875 roku, przestało istnieć Sanktuarium w Kodniu i Leśnej. Zamieniono je na cerkwie prawosławne. Pozostało jedyne w diecezji Sanktuarium Mokobodzkie, do którego przybywali wierni z odległych okolic. Przybywający do Mokobód pątnicy tradycyjnie nawiedzają też Budzieszyn, gdzie w 1947 roku przy źródełku wybudowano grotę z kamieni polnych na wzór groty w Lourdes. W latach osiemdziesiątych naszego stulecia wzniesiono nowy kościół i wykonano kalwarię służącą licznie przybywającym pielgrzymom. Szczególnie wielkie rzesze gromadzą się w Budzieszynie na odpust Przemienienia Pańskiego – 6 sierpnia oraz w Mokobodach na odpust Narodzenia Najświętszej Marii Panny 8 września.

Grota z cudownym źródełkiem

Tablica przy źródełku